zivistana 2012 an – Ciwanê Qado

 

 

 Berfê jî nema wek berê ji ber

 xwe fedî kir.

 ro li nîvroyê li ber çavên zarokan

dibare

û kuliyên xwe bi hostayî bi ser

zimanê êşê yî çetelî yê zivir de û

 di şewtara stiranên qereçiyên

yogoslaviyayê ya berê de wer

dide.

 wek niha berî çend salan

 di nîv şeveke zivistanî de,

 ji şevbestekê şiyar bûm.

di banê xênî de dilopan dirûtina

qenewîça xwe ya gêrok

didûmandin.

 û li binî sênîk wek çavne tim

vekirî û xure, çavne hêsirguhêz…

 hêsirxur ,diçurisîn.

kumek pûşîn ji mêrikê poz dirêj

 re

 du berx û beytikek mirî ji lawikê yeknig re

 sêvek qehwerengî û hêwî ji

 sawa min re

 û girêka di beştê navîn de

 wek çavê ku di extîrê muşterî

ziq li çavên min dinêrî.

dawî ji kilamên çirçirkan ên çiyayî re tune ye

û rêya ber bi avdestxanê de bi

gurê Manco û cinan riqufandiye.

 ji bo zarokekî wekî min xew

 cinet bû, cinet.

 cinetek tê de zarokan tevda bi

 birncî û heftokan dilîstin û kêngî

li serê wan xistibana di ava çem

de dimîztin.